صبح روز بعد

صبح بیدار شدم و از سبکی و آسایش قلبم دانستم از شوق و احساس اوج خبری نیست. و این طور بود که فهمیدم چرا آدم ها نمی توانند همیشه در اوج باشند. چون احساس اوج فرساینده است، به معنی دقیق و جسمانی کلمه. چون بدن نمیکشد. نفس راحتی کشیدم از اینکه دیگر آن طور دیوانه وار عاشق دنیا نبودم. و به خودم قول دادم تا اوج بعدی خوب زندگی کنم. تا آن انرژی هرز نرود.